زمان سخنرانی و ارائه دادن در نظر داشته باشید مخاطب سر گشاد قیف که دانشی که دارید را درون آن بریزید و این درون ریزی نیازمند یک سخنرانی خوب می باشد.
در نظر داشته باشید تمام افرادی ، مثلا ؛ در یک سالن کنفرانس یا کلاس به سخنان شما گوش میدن کاملا حاضر و آماده و حواس جمع و مشتاق تعلیم نیستن !
بعضی افراد از روی اجبار سر کلاس حاضر می‌شوند یا کنجکاوی نه فقط بخاطر شما !
حضور در کلاس یا همایش ها به امری انتزاعی تبدیل شده که حواس افراد ناگریز پرت میشه و یادگیری ، مانند بالا رفتن از یک جاده سر بالایی سخت و نفس گیر میشه .
نکته ؛ حواس پرتی مسئله ، اصلی در سخنرانی می باشد.
توجه داشته باشید که سخنرانی ابزاری برای انتقال اطلاعات نیست بلکه جرقه اندیشیدن در ذهن مخاطب است و همینطور نفش سخنران فعال کردن ذهن شنونده است.
و اگر در سخنرانی متوجه شوید به خیال پردازی یا نشخوار ذهنی بیفتند عملا سخنرانی موفق بوده است.
طرفدار اندکی بی توجهی باشید!!!
طنین صدای سخنرانی کمک میکند که در افکار مان غوطه ور شویم!
بگذارید مخاطب خیال پردازی کند !
یکی از مهم ترین مسائلی که نشان می دهد شما یک سخنران خوب هستید، خیال پردازی مخاطبان شما می باشد که بایستی درون آن ها اتفاق بیافتد.
( مثلا در مورد نکته ایی جذاب که برایش از مطلب قبلی پیش آمده است.)
این وضعیت نیمه حواس پرتی است که فرد به چیزی گوش نمی دهد . که عملی سالم تلقی می‌شود! و این کار مانند قرصی کمک میکند. در حالی که یک قسمت مغز بیدار است ، همزمان قسمت های دیگر به خواب روند.
که من سرابندی به شخصه توجه عمیق اما پراکنده را ترجیح میدهم . ولی ب شرطی که شما بعنوان سخنران سعی نکنید بیشترین حجم دانش را در کمترین زمان به مخاطب انتقال دهید.
حواستان باشد مسئولیت انتقال دانش را آنقدر هم جدی نگیرید .
به یاد داشته باشید پرسه زنی ذهنی مخاطب کلید یادگیری حقیقی است !
در قرن ۲۱ ، امور بسیاری توجه ما را جلب میکند . بدون آنکه به توجه ما نیاز داشته باشند ، یا توجه ما را تغییر دهند.
سخنران گرامی به یاد داشته باش، یادگیری نخست از درون آغاز می‌شود . جایی که مغز میان اندیشه ها باشد.
شما بعنوان سخنران وظیفه دارید با توجه به علایق و عقبه هرکدام از شنوندگان کاری کنید که مطالب باعث کنجکاوی شود. و باید پرسه ذهنی بعضی از مخاطبان به اندیشیدن منجر شود .
تلاش کنیم ، بعنوان سخنران یا ارائه دهنده کنجکاوی افراد را در حوزه های مختلف بیداری کنیم . سپس آن ها را به ارامش هدایت کنیم که اندیشه در آنجا شکل بگیرید.
